Vervolgverhaal deel III Eindelijk echt inkopen

Inkopen op een marktje in Frankrijk, vereist onderhandelingstechnieken maar vooral snelheid

Het heeft weer even geduurd. Maar hier is het dan. Deel III van het vervolgverhaal over de weg van de antiekmarkt naar de winkel.

Weet je nog waar we waren gebleven?

Kraam op de antiekmarkt in La Rochelle

We lopen rond op een grote antiekmarkt in de haven van La Rochelle. Het is een zalige zomerdag, zonnetje, windje, niet te warm. We hebben gezien dat er voldoende leuke dingen te koop zijn op de markt én we hebben ons budget net te laag vast gezet, voor het beste resultaat. En nu gaan we dus kopen.

Maar hoe doe je dat dan? Hoe weet je nu wat je moet hebben? En wat je er voor wilt betalen?

Je doet het dus vooral heel erg snel!!!! Als de brandweer.

Niks niet lekker op je gemak een rondje lopen, leuke dingen kijken. Er 'even over denken' onder het genot van een kopje koffie. Waarom niet? Omdat negen van de tien keer als jij dan terugkomt van je kopje koffie en je nadenken, ik het leuke ding, waar jij je oog op had laten vallen, al aan het inladen ben.

Hoe ik het dan doe?

In een ongelofelijk tempo. Ik snelwandel als een Nordic Walker met straalraketjes in d’r stokken heel die markt over. Eerst een x om te kijken of het wat is en wat er is. En de tweede x, meteen daar achteraan, om te kopen. Met een rotvaart: “Kost dat? En wat kost dat? En als ik ze alle twee neem, met die erbij? Zoveel? Wat dacht je van zoveel? Ok is goed.” (En dan in het Frans natuurlijk) Helft aanbetalen, zeggen dat je zo terug komt om het op te halen en heel snel door naar het volgende wat je wilt hebben. Achter mekaar, tot je geld op is.

En dan, als het stof is neergedaald, dán kun je rustig een kopje koffie gaan drinken en misschien ook wel uitgebreid lunchen, met oesters en witte wijn. Want het is van jou, je hebt alles aanbetaald. Nu alleen nog ophalen.

Maar hoe weet je dan wat je ervoor wilt betalen?
Dat zit in je hoofd. Dat is een soort automatische berekening, die begint aan de achterkant. Waar kan ik het voor verkopen? Wat kost het om het in Nederland te krijgen? Hoeveel werk heb ik er aan, wat kost het om het op te knappen?

Dat trek je allemaal van je verkoopprijs af, nog een paar procent voor de BTW en wat meer procent voor je voortbestaan (salaris, huur, gas, water, licht, etc, etc, alle kosten die erbij komen kijken om een stenen winkel open te houden en te voorkomen dat jij en je familie onder de brug moeten gaan wonen, gehuld in vodden en levend van de verkoop van lucifers) en je hebt je maximale inkoopprijs.
Geloof me, dat kan ik inmiddels heel erg snel, normaal kan ik niet zo goed rekenen maar als ik op inkoop ben, ben ik net een wandelende rekenmachine.

Dan weet ik dus mijn maximale prijs, maar die handelaar op die markt kan minstens net zo goed rekenen. Dus daar staan we, twee rekenmachinetjes tegenover elkaar. Hoe ga je dan onderhandelen? In redelijkheid. Je gaat onderhandelen in redelijkheid. Dat is de crux van het hele spel.

Vergeet alles wat je over onderhandelingstactieken hebt geleerd op vakantie in Turkije of een ander Oosters land. Je gaat op een antiekmarkt NIET de helft bieden van wat die man achter de kraam vraagt. Dat heeft geen zin en is zelfs beledigend. Tuurlijk, je betaalt niet de vraagprijs (of wel, als je het echt graag wilt hebben) maar al die trucjes die je gebruikt in de Medina van Marrakech, vergeet ze.

(En trouwens, je denkt toch niet echt dat al die doorgewinterde handelaren in de Medina van Marrakech daar nog echt intrappen? Het zogenaamd “ongeinteresseerd” weg kijken van iets wat je wilt hebben, een kwart bieden van wat ze vragen, doorlopen als ze er niet op ingaan, je weer terug laten roepen, een kopje appelthee accepteren en vervolgens toch kopen. Geloof me, het is hun vak, dat is het spel zoals het daar gespeeld wordt en zij spelen het spel vaker dan jij, dus wie gaat er winnen denk je? )

Op een antiekmarkt bied je in redelijkheid en als je er in alle redelijkheid niet uitkomt, dan koop je het niet! Krijg je niets van. Kom je er wel uit, dan is de man of vrouw aan de andere kant van de kraam blij en jij bent ook blij.

En het allerleukste, als je de volgende keer weer op die markt komt, word je door die man of vrouw achter de kraam, begroet als een oude vriend(in). Want je was de vorige keer, een vriendelijke klant, die goed heeft gekocht, tegen een redelijke prijs.

Tot zover over deze les over inkopen op een antiekmarkt. In het volgende blog (wanneer dat dan ook verschijnt) gaan we het hebben over wat we precies gekocht hebben en hoe we die hele mieterse handel naar Nederland krijgen.