Vervolgverhaal Deel II: budgetteren

• Geplaatst op 11 Oktober 2017
• Door Natasja Hart
• 0

Hoe een antiekhandelaartje op een markt in La Rochelle haar budget voor het inkopen bepaald

Oh, oh ,oh, wat hebben jullie lang moeten wachten, op deel II van het vervolgverhaal over inkopen in Frankrijk. Deel I vloeide zonder problemen en snel uit mijn pen. Maar toen moest de rest van het vervolgverhaal nog geschreven worden. En daar ging het mis. Want weet je? Ik heb een probleem met ‘moeten’, zodra ik iets ‘moet’, gebeurt er even helemaal niets meer. Vandaar dat deel II even op zich liet wachten. 

Hier dan eindelijk, het langverwachte deel II van de aankoop, of eigenlijk inkoop, van de kroonluchter uit Frankrijk, op de antiekmarkt van La Rochelle. Maar voordat we gaan kopen moeten we eerst iets anders bespreken. We gaan het hebben over het meest vreselijke wat er is in de wereld: budgetteren. 

Want voor inkopen heb je geld nodig en het is heel verstandig om dan van te voren een budget vast te stellen. ( Nou, dat klinkt inderdaad heel verstandig maar een ieder die mij kent weet dat ik niet heel verstandig ben, laat staan wanneer het over geld gaat.) 
Dus hoe werkt dat budgetteren nou? Hoe weet je wanneer je het goed doet? 


Dat weet je eigenlijk nooit zeker. Wat je wel zeker weet is dat de ‘wet van het net te kleine budget’ in werking gaat treden. Wat ik daar mee bedoel? Nou op de één of andere manier gebeurt er altijd het volgende als ik op inkoop ben. 

Stel, ik neem € 100 mee op inkoop (even tussendoor, als je maar € 100 te besteden hebt, zou ik niet helemaal naar La Rochelle rijden, dan zou ik lekker naar een marktje in de buurt gaan, maar dat ter zijde). 
Nee, € 100 is wel erg weinig, we doen het anders, stel je hebt € 500 bij je. Je weet dat ook dat eigenlijk veel te weinig is om naar een grote antiekmarkt te gaan maar je gaat er toch het beste van maken. 
En wat gebeurt er? Natuurlijk, je ziet voor wel € 2000 leuke spullen staan. Allemaal stuk voor stuk snoepjes, waarvan je zeker weet dat je ze binnen een week allemaal verkoopt, je hebt nog nooit zulke leuke dingen gezien, die móeten mee naar Nederland, en wel NU. Maar ja…… geen geld. 

En voor de tegengestelde situatie is er ook een wet, ‘de wet van niks te vinden‘. Deze wet treedt in werking op het moment dat ik met bijvoorbeeld € 3000, diezelfde markt op loop. Eindelijk een keer lekker veel geld, eindelijk geen keuzes hoeven te maken, álles mag mee. En dan, dan vind ik dus h.e.l.em.a.a.l niks, nakko, niente, nada. 
Op précies dezelfde markt, met dezelfde kramen, dezelfde handelaren en dezelfde spullen. 

Ik heb dit nu al een paar keer meegemaakt terwijl ik op inkoop was en ik heb er over nagedacht hoe dat nou kan komen. Volgens mij zit het ongeveer zo; 
Als ik met € 500 die markt op ga, weet ik van te voren dat ik te weinig geld bij me heb, dus dat ik moet kiezen. En uiteindelijk ga ik er dan met het allerleukste vandoor. 

Als ik met € 3000 diezelfde markt op ga, dan vind ik dat diep van binnen eigenlijk wel ‘heul veul geld en eigenlijk een beetje zonde'. 
"Jeetje, € 3000, nee hoor, dat ga ik niet zomaar doen. Je weet maar nooit, misschien wil ik volgende week ook nog wel naar Lille, en oh ja, ik moet geloof ik ook nog wat belasting betalen, of was dat nou de huur? Weet niet meer, maar ik ga echt niet al mijn geld opmaken". 

Gevolg? Ik koop precies hetzelfde als wanneer ik maar € 500 bij me zou hebben. 

Conclusie: hoe budgetteer je het beste als je op inkoop gaat? 
Door altijd net te weinig geld mee te nemen. Logisch toch? 

Want met net te weinig geld kom je ook al een heel eind en ook nog eens een leuk eind. 

Tot zover over het budgetteren tijdens inkoop, in deel III van dit vervolgverhaal (wanneer dat dan ook verschijnt), gaan we (eindelijk) echt wat spullen kopen. Hoop dat je het weer leuk vond, dit inkijkje in het leven van een antiekhandelaartje