Lekker bezig, aflevering 1

 

Zoals ik jullie liet weten via de 'Socials' zoals dat tegenwoordig zo mooi heet, liep ik vorige week tegen deze prachtige vaas aan.

Ik ga hem nog een keer beter op de foto zetten, want op deze foto zie je niet zo goed hoe leuk hij in het echt is. Maar met dat donkere weer vorige week, was het moeilijk om een goede lichte foto te maken waar hij in zijn volle glorie kon stralen. 

 

 

Terug naar de vaas.

Ik wist dat hij uit België kwam, ongeveer uit de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. En ik zag een nummer (548)  en een merkje op de bodem van de pot. Daar wilde ik meer van weten.

 

Is natuurlijk ook belangrijk, om een beetje te weten wat je nu eigenlijk in huis hebt gehaald. Is het wat, of is het helemaal niets?

(Nee, dat het wel wat was, wist ik al, daarvoor hoefde je alleen maar naar de kleuren en de details te kijken, dit was wel iets bijzonders) 

 

 

Dus, hup, pot uit de etalage, plant uit de pot,  pot omgedraaid, foto van de onderkant gemaakt, vergroten op m'n  telefoon........Mwah, nog steeds niet goed te lezen.. 

 

 

Nog een keer proberen. Omdraaien, foto maken, foto nog verder vergroten. ...... weer niks.Nou niks, ik zag nu wel vaag een M staan.

 

Kijken of dat wat oplevert op Google: "bloempot op kolom, aardewerk, M,  België. "  Nou, dat hielp niet...... er kwamen de meest vreselijke potten op mijn scherm, maar de mijne zat er niet bij.

 

 

 En toen ging er opeens een lichtje aan in mijn hoofd; vroeger, toen ik klein was maakte ik van die mooie 'doordrukken' van munten met behulp van een papiertje en een potlood.

 

Muntje onder het papier, krassen met het potlood, et voila, daar had je ineens het hoofd van Juliana op je papiertje. Machtig mooi vond ik dat. (Voor de jonge lezers onder ons, Juliana was koningin vóór Beatrix en Beatrix was weer koningin vóór Willem.) 

 

 

En ik bedacht me, als ik nou eens zoiets doe met die onderkant van die pot, misschien kan ik het merk dan lezen.  Dus ik papier en potlood halen.

 

Pot weer uit de etalage.  (Ja, ik vraag me toch ook af, waarom ik die pot elke keer weer in de etalage tilde, vond ik nodig denk ik. )  Dus, pot uit de etalage, plant uit de pot, pot op zijn kop, papiertje erop en krassen maar.  

 

Poging 1. mislukt. Veel te hard gekrast.  Eén grote grijze grafiet brij op mijn papiertje.  Nog een keer proberen. 

 

Poging 2 , papiertje stukje opschuiven en krassen maar alleen nu een heel stuk zachter.  Nee, nog te hard. Nu een grote licht grijze grafiet brij op mijn papiertje, met heeeeel vaag een afdrukje erin.  Dus joepie, ik ben op de goede weg. 

 

Poging 3, papiertje weer een stukje opschuiven en heeeeel voorzichtig krassen. Heel zachtjes.   Ja, ja!  Het lukt, want er komt wat te voorschijn. Joepie!  

 

En langzaam, heel langzaam verschijnen de woorden: Made in Belgium. En golft de teleurstelling zachtjes over me heen. 

 

Made in Belgium, dat wist ik %$#@$$% al.  Kunnen die Belgen er niet gewoon een merkje onder stempelen?  Wat mankeert die jongens toch?

 

 Helaas, experiment geslaagd maar de proef mislukt.  Ik ben er echt geen jota mee op geschoten. Nou, geen jota, ik heb een leuke middag gehad en toch ook een soort van krachttraining gedaan. Nu alleen nog uitzoeken wie die vaas gemaakt heeft. 

 

Naschrift: Cache pot sur colonne, Société Belge, 1924. (ja, ja, de aanhouder wint, gevonden!)